Vol spanning ging ik gisteren naar de prijsuitreiking van de Fantastels. We (man en ik) kwamen iets voor half drie op de parkeerplaats en deze stond al vol met mensen die net zo zenuwachtig waren als ik. De afgelopen maanden heb ik aardig wat schrijf facebook vrienden gekregen die gisteren ook aanwezig waren bij de Fantastels en op het schrijfforum was afgesproken om iets roods te dragen. Zoekend naar iets bekends ben ik richting de eerste mensen met iets roods aan gegaan. Een goede gok, ook zij waren van het schrijfforum. Verder heb ik niet zoveel andere mensen gesproken. Even hoi gezegd tegen Marjo en Dinie en dat was het.
Al snel mochten we naar binnen en konden we plaats nemen aan de tafeltjes. Toen Anaïd begon met de prijsuitreiking, heb ik niet lang meer in spanning hoeven te zitten. Ik hoorde gelukkig niet bij de gediskwalificeerde en ook niet bij de laatste tien, maar toen kwam het volgende sheet en op nr 129 stond mijn naam. Jammer, maar ik had al een vermoeden waarom. Tijdens de pauze hadden we het over de verhalen en ik vertelde over mijn verhaal en waarom ik dacht dat hij niet hoger was. Zelf ben ik nog steeds van mening dat het een goed verhaalidee is met heel veel goede elementen, maar toen ik het vrijdag nog een keer doorlas, vond ik het niet goed uitgewerkt, had ik het gevoel dat ik er veel meer mee zou kunnen en het einde vond ik te abrupt. Aan het einde van de middag kon het juryrapport opgehaald worden en inderdaad de jury had precies dezelfde mening als ik. Het is in de tussentijd erg gaan kriebelen en ik zit vol ideëen voor dat verhaal. Ik ga het dan zeker nog verder uitwerken.
En dan kom ik bij een luxe probleem. Mijn eerste verhaal voor de Paul Harland prijs heb ik vorige week geschreven. Deze ligt te rusten, over een paar weken lees ik het nog een keer door en dan op zoek naar proeflezers. Maar in grote lijnen is het verhaal goed. In tegenstelling tot mijn Fantastels verhaal is dit verhaal begonnen met een plot en al aardig uitgewerkt. Het is een verhaal dat ik jaren geleden voordat ik kinderen had geschreven heb. Toen waren het iets van 30.000 woorden. Na al die jaren kwam het verhaal laatst weer in mijn hoofd, wist ik ineens hoe ik het moest schrijven en met heel veel ruis minder zit het onder het maximale woordenaantal van de Paul Harland Prijs. Dan is er nog een verhaalidee waarvan ik het plot geschreven heb en het eerste deel opgeschreven. Deze is nog niet af. Vannacht kreeg ik weer een idee en zag het hele verhaal voor me. Misschien kan dit een fantasy strijd Brugge verhaal worden, maar of het onder die 1500 woorden kan blijven? Gelukkig is er volgend jaar nog een Fantastels en met al die verhaalideëen met uigeschreven plot en nog heel veel tijd, moet het toch lukken om een verhaal in testuren met plot en goed uitgewerkt.