Twee weken terug was ik misschien wel elke vijf minuten mijn mail aan het checken. Zou hij daar al zijn? Het boek dat niet mocht bestaan is bijna druk klaar. De opmaak van de binnenkant is klaar en nagekeken. Het enige dat nog miste was de omslag. Naast mijn boek, zouden er nog (als ik het goed heb) zeven andere Zilverspoor en bron boeken komen deze maand. Mijn boek en de nieuwe boeken van mijn collega’s zouden met Elfia gepresenteerd worden. Twee dagen had ik in mijn agenda vrij gemaakt om hier bij te kunnen zijn.
De week verstreek en Jos had beloofde uiterlijk vorige week maandag de beloofde omslagen te leveren. Alle boeken zouden dan naar de drukker gaan en we zouden op tijd klaar zijn voor de Elfia. In de planning stond dat mijn stapel boeken 21 april bezorgd zouden worden. Iets waarvan ik al begon te twijfelen of dat ging lukken, maar als ze de Elfia haalden was het wat mij betreft prima.
Vorige week dinsdag was er geen omslag en ik zag een aantal berichten op facebook van collega auteurs. Naast de covers was Jos met de Royalty’s bezig van de boeken die al eerder in 2013/2014 verschenen waren. Ook zij zouden uiterlijk maandag bericht krijgen en ook zij hadden nog niks gehoord. Op Facebook stelde ik de vraag aan Jos: ‘Zou je een update kunnen geven over de covers?’ Er kwam geen antwoord en dit antwoord zal ook nooit meer komen.
Woensdagochtend zag ik een mailtje in mijn mailbox dat ik twee, misschien wel drie keer moest lezen. Dit kon niet waar zijn, een ziekelijke grap of zo, dadelijk komt er een mailtje dat het een vergissing is. Nee, geen vergissing. Jos Weijmer, uitgever van Zilverspoor en Zilverbron is vorige week zondag overleden aan een hartaanval. Gisteren was zijn uitvaart. Het blijft onwerkelijk. Aan de ene kant kende ik Jos niet zo heel goed, aan de andere kant was hij de uitgever van mijn boek. Degene die in mijn verhaal geloofde en er toekomst in zag. Jos zou in eerste instantie de redactie van mijn boek op zich nemen. Het eerste hoofdstuk is door hem geredigeerd, later heeft hij de redactie overgedragen aan Chinouk Thijssen, omdat hij zich meer bezig wilde houden met andere zaken van de uitgeverij leek het hem beter geen verhalen meer te redigeren. In een telefoongesprek gaf hij aan dit jammer te vinden en spraken we de verdere planning door.
Behalve uitgever en vormgever van boekomslagen was Jos illustrator, een man met veelzijdig talent waar ik nog veel van had kunnen leren, niet alleen op schrijf, maar ook op illustratie gebied. Jos zeker niet alleen door mij, maar ook door mijn collega’s van Zilverspoor/bron, de fantasy en uitgever wereld gemist worden. Jos was 47 en stond nog vol in het leven. Niet alleen met zijn groeiende uitgeverij, maar zeker ook met zijn jonge gezin. Voor zijn vriendin en kinderen zal dit gemis voor de rest van hun leven zijn, belangrijke momenten die ze nooit meer met hem zullen delen. Als moeder van twee kinderen wil ik er niet aan denken alles alleen te moeten doen, nooit meer naast elkaar in bed liggen, leuke dingen ondernemen met de kinderen, vakantieplannen maken, noem maar op. Als partner wil je samen oud worden, de kinderen groot zien worden en wie weet op een dag misschien wel opa en oma worden.
Wat betekent dit voor het boek dat niet mocht bestaan? Veel is nog onduidelijk en er zijn zeker veel vragen, zoals hoever was Jos met de omslagen? Het is niet zeker of daar ooit een antwoord op zal komen. Het boek dat niet mocht bestaan zal zeker zijn bestaan krijgen. De vraag is alleen wanneer.